Όχι όπως πριν!

Το αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα για την Αριστερά, και ειδικά για τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με κουκούλωμα και τακτικές που αποσκοπούν απλά στη διάσωση λίγων κοινοβουλευτικών εδρών. Αυτό δεν θα το επιτρέψει ο λαός του ΣΥΡΙΖΑ. Όταν, σε συνθήκες βαθιάς κρίσης αλλά και υποχώρησης του δικομματισμού, η Αριστερά καταγράφεται ως «μία από τα ίδια», πρέπει να αναρωτηθεί για τις αιτίες, και να αντιδράσει. Γρήγορα, αποφασιστικά, κι όχι σαν παρατηρητής ουδέτερος και ανίκανος να επηρεάσει τις εξελίξεις. Οι μέχρι τώρα ευκαιρίες στραγγαλίστηκαν από μικρότητες που δείχνουν έλλειψη συναίσθησης της ευθύνης. Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει και μπορεί να συνεχίσει να «αυθαδιάζει» – δηλαδή να οικοδομεί την ελπίδα για όσους δεν έχουν φωνή, να απειλεί το χρεοκοπημένο σημερινό σύστημα και τους δικομματικούς εκφραστές του. Για να επιτευχθεί αυτό, πρέπει όλοι όσοι νοιάζονται αυτή την προσπάθεια να φωνάξουν: Όχι όπως πριν! Πρέπει να αλλάξουν πολλά. Τώρα, όχι «μετά». Χρειάζεται σαφής πολιτική γραμμή αντιπαλέματος της καταστροφής που φέρνει η κρίση. Χρειάζεται συλλογική ηγεσία και δράση. Χρειάζεται ουσιαστική λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ, και εφαρμογή όλων των αποφάσεων. Όχι όπως πριν!
[από την εφημερίδα «Αριστερά!», φύλλο 269]

Αποσπάσματα από τη δήλωση του προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκου Αλαβάνου
«Οι δύσκολες αυτές μέρες είχαν και τη χρησιμότητά τους. Αναδείχθηκαν προβλήματα, δύσκολα αλλά επιλύσιμα, έξω από το ημίφως κομματικών γραφείων. Αναδύθηκε ένας ζωντανός διάλογος ανάμεσα στις φίλες και τους φίλους μας. Απελευθερώθηκε, έστω και με τη μορφή της οργής ή της διάθεσης για παραίτηση, ένα πανίσχυρο συναίσθημα αγάπης για το πρωτότυπο εγχείρημά μας.
Αυτό το συναίσθημα είναι η μεγάλη μας δύναμη. Γιατί δίπλα στη σύγχυση του σήμερα τρέφεται η ελπίδα του αύριο. Μπορούμε λοιπόν. Όλοι μαζί.
Μπορούμε γρήγορα να ανακτήσουμε την πολιτική πρωτοβουλία, που κάμφθηκε σοβαρά την προεκλογική περίοδο, ως η ουσιαστική, κινηματική, ριζοσπαστική δύναμη της αντιπολίτευσης απέναντι στη ΝΔ με προωθημένες προτάσεις και με πολιτικό σχέδιο έξω από τα όρια του δικομματισμού. Μπορούμε να αναζωπυρώσουμε τους δεσμούς εμπιστοσύνης με το μεγάλο δημοκρατικό ρεύμα της κοινωνίας που θέλει αλλαγή σε βάθος. Με τον κόσμο της φτώχειας, των υποβαθμισμένων συνοικιών, της ανεργίας, της αβεβαιότητας. (…)
Έχουμε προ πολλού φθάσει στο σημείο τομής. Κάθε καθυστέρηση ή αναβολή θα είναι αρνητικά καθοριστική. Συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, όπως το κόμμα μου ο Συνασπισμός, μπορούν πια να κατανοήσουν ότι η πρόκληση δεν είναι να ελέγχουν το σχήμα συνεργασίας, ή να το βλέπουν ως διαπραγμάτευση μηχανισμών αλλά να το εμπνέουν, να το πυροδοτούν, να γονιμοποιούν την κοινή δράση, να φέρνουν ιδέες, να φιλοξενούν τους ανθρώπους της διανόησης και της τέχνης, χωρίς τους οποίους είμαστε άνυδρο τοπίο.
Τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ έχουν πια το δικαίωμα να έχουν ρόλο και λόγο, να εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους, να βάζουν αυτοί τη σφραγίδα τους στις πολιτικές κατευθύνσεις και την εκλογή όχι αρχηγού, αλλά συλλογικής ηγεσίας. Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του φθινοπώρου είναι το σημείο δοκιμής για όλους μας. Και για μένα. Με τις μικρές μου δυνάμεις από σήμερα συμμετέχω σε αυτή τη προσπάθεια. Όχι μόνο ως Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας. Αλλά και ως μέλος του ΣΥΡΙΖΑ που διεκδικώ να έχω την κόκκινη κάρτα για να ψηφίσω στη Συνδιάσκεψη.»
[Αθήνα, 22/6/2009 - διαβάστε ολόκληρη την ανακοίνωση στην ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ]

Φεστιβάλ Resistance 2009

Μετά τη μεγάλη επιτυχία του περσινού φεστιβάλ -με τη συμμετοχή αγωνιστών και οργανώσεων από 22 χώρες και την παρουσία χιλιάδων ανθρώπων- η Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας (ΚΟΕ) διοργανώνει τη 2η Διεθνή Συνάντηση Κινημάτων Resistance 2009. Στις 26, 27, 28 Ιούνη στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και με κεντρικό σύνθημα «ή εμείς ή αυτοί».
Στο περιβάλλον της κρίσης, συζητάμε για τις εξεγέρσεις και τους αγώνες, το μοναδικό δρόμο για να σταματήσει η ολοκληρωτική επίθεση στους λαούς, τον εργαζόμενο κόσμο, τη φύση. Σε μια περίοδο που ο καπιταλισμός δε μπορεί να δώσει καμιά ελπίδα και προοπτική, η Αριστερά στην Ευρώπη ενώνεται, συντονίζει τα βήματά της, στέκεται αντίπαλος.
Τον Δεκέμβρη χιλιάδες νέοι άνθρωποι έδωσαν ένα ηχηρό μήνυμα αλλά και μια υπόσχεση: Οι ανάγκες μας θα βγουν στο προσκήνιο! Στο Resistance 2009 και για τρεις μέρες, ο κόσμος των κινημάτων οργανώνεται απέναντι στον κόσμο της βαρβαρότητας, του πολέμου, του κεφαλαίου. Στο φεστιβάλ θα συμμετέχουν αντιπροσωπείες από: Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία, Χώρα των Βάσκων, Πορτογαλία, Τουρκία, Αργεντινή, Αϊτή, Κούβα, Βενεζουέλα, Λίβανο, Παλαιστίνη, Βουλγαρία, Γεωργία, Ουκρανία κ.ά.

Αναλυτικά το πρόγραμμα δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα http://www.resistancefestival.gr

Αποτέλεσμα ευρωεκλογών - Συνέντευξη τύπου ΚΟΕ (11/6/2009)

Πραγματοποιήθηκε στις 11 Ιουνίου στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ συνέντευξη Τύπου της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδας (ΚΟΕ) με θέμα την αποτίμηση των αποτελεσμάτων των ευρωεκλογών. Στη Συνέντευξη Τύπου μίλησαν οι Ελένη Σωτηρίου, υποψήφια στη δεύτερη θέση του ευρωψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ, Ρούντι Ρινάλντι και Νίκος Γαλάνης, μέλη της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και στελέχη της ΚΟΕ. Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης (καθώς και σχετικό βίντεο) βρίσκεται στην κεντρική ιστοσελίδα της ΚΟΕ (www.koel.gr) και στην ακόλουθη διεύθυνση:
http://www.koel.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3287:-1162009&catid=25&Itemid=33

Δημοσιεύουμε εδώ τη δήλωση της Ελένης Σωτηρίου, με την οποία ξεκίνησε η συνέντευξη Τύπου:

«Θέλω καταρχήν να ευχαριστήσω όλους όσους υποστήριξαν το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ και όσους μας ψήφισαν. Θέλω να ευχαριστήσω τα μέλη και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τα μέλη, τα στελέχη και τους φίλους της ΚΟΕ που με στήριξαν και με στηρίζουν ακόμα.
Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών κρίνεται αρνητικό. Θα ήθελα να σημειώσω ότι σ' αυτές τις εκλογές δεν συζητήθηκε το κεντρικό πολιτικό ζήτημα της κρίσης, στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Και επίσης δεν συζητήθηκε το σύγχρονο αδιέξοδο της Ε.Ε. και του σχεδίου πολιτικής ενοποίησής της. Αυτές οι ευρωεκλογές στην ουσία ήταν το πρώτο μέρος μιας αντιπαράθεσης σε εθνικό επίπεδο. Ή, αν θέλετε, η εισαγωγή σε μια προεκλογική περίοδο που συνεχίζεται και εκτυλίσσεται καθημερινά.
Αυτά τα αναφέρω γιατί ακούγονται πολλά σχετικά με ευρωπαϊκά ή αντιευρωπαϊκά πρόσωπα, ευρωπαϊκούς ή αντιευρωπαϊκούς προσανατολισμούς κ.λπ. Κι επειδή στις μέρες μας η εικόνα είναι αυτή που έχει υποκαταστήσει την έννοια, και δυστυχώς και την πραγματικότητα, θα ήθελα να βάλω μερικά στοιχεία αυτής της πραγματικότητας:
Το πρώτο σημείο: Η Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας, από το 2004 υποστήριξε το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, γνωρίζοντας πολύ καλά και τα πολιτικά πρόσωπα και τις αντιφάσεις αυτού του ενωτικού εγχειρήματος, αλλά και του Συνασπισμού πιο συγκεκριμένα. Κάθε ενωτικό εγχείρημα έχει θετικό πρόσημο. Όταν προσδιορίζεται από την ανάγκη και όταν θέτει στόχους με σκοπό να υπηρετήσει τα συμφέροντα της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού. Εμείς σαν Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας, πιστεύαμε και πιστεύουμε ότι για να αλλάξουν τα πράγματα στη χώρα και στην κοινωνία, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να αλλάξουν τα πράγματα στην Αριστερά. Δεν θεωρήσαμε, ούτε θεωρούμε, ότι οι γενικές θέσεις και απόψεις μας είναι αυτές οι οποίες θα προταχθούν σ' ένα οποιοδήποτε ενωτικό εγχείρημα. Οι θέσεις μας κι οι απόψεις μας ήταν γνωστές από το 2004, και στην τότε ηγεσία του Συνασπισμού και στους βουλευτές του Συνασπισμού που εκλέχτηκαν το 2004 και στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ που αναδείχτηκε το 2007. Εμείς όμως σ' όλη αυτή τη διάρκεια της κοινής ενωτικής προσπάθειας, αυτού του εγχειρήματος, εκφραστήκαμε και εκφραζόμαστε με βάση τα συμφέροντα του ΣΥΡΙΖΑ. Το ίδιο κάναμε και σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου και ως ΚΟΕ αλλά και εγώ προσωπικά σαν υποψήφια. Έχουμε δηλώσει και είναι γνωστό, αλλά να το επαναλάβουμε, ότι σεβόμαστε απολύτως το πλαίσιο, τις διακηρύξεις, τις θέσεις του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Το δεύτερο σημείο: Η υποψηφιότητα της ΚΟΕ στο πρόσωπό μου χτυπήθηκε δημοσίως, χτυπήθηκε πάρα πολύ πριν την προεκλογική περίοδο, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου και δυστυχώς συνεχίζεται κάτι τέτοιο και σήμερα. Στην ουσία δεν χτυπιέται το πρόσωπό μου, χτυπιέται το ενωτικό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ. Η επίθεση αφορά το εγχείρημα γενικά της ριζοσπαστικής και ενωτικής αριστεράς. Και δυστυχώς θέλω να πω ότι σ' αυτή την επίθεση είναι, αντικειμενικά, μαζί συγκροτήματα, συντηρητικοί πολιτικοί παράγοντες, η ακροδεξιά, όπως και τμήμα ανθρώπων που αυτοανακηρύσσονται ανανεωτικοί και αριστεροί, ξεχνώντας ότι έκαναν χρόνια να ξεφύγουν από το 1,5% έχοντας φιλοευρωπαϊκές θέσεις ακόμα και σε ευνοϊκό περιβάλλον, όταν η Ευρώπη και το ευρωπαϊκό ιδεώδες είχε και μία αίγλη.
Τέλος, θεωρώ ότι πρέπει να σταματήσει ο εμφύλιος πόλεμος, ο οποίος υπάρχει μέσα στην Αριστερά, αν θέλει να λέγεται Αριστερά. Γιατί σε περιόδους κρίσης, το άμεσο, το καθοριστικό καθήκον που έχει η Αριστερά είναι να ενώσει τους εργαζόμενους, τους νέους και όλους όσους χτυπιούνται από την κρίση. Ενώνοντας πρώτη η ίδια τα τμήματά της, παρ' όλες τις διαφορές τους, οι οποίες είναι δευτερεύουσες μπροστά στην κρίση.»