Όχι όπως πριν!

Το αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα για την Αριστερά, και ειδικά για τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με κουκούλωμα και τακτικές που αποσκοπούν απλά στη διάσωση λίγων κοινοβουλευτικών εδρών. Αυτό δεν θα το επιτρέψει ο λαός του ΣΥΡΙΖΑ. Όταν, σε συνθήκες βαθιάς κρίσης αλλά και υποχώρησης του δικομματισμού, η Αριστερά καταγράφεται ως «μία από τα ίδια», πρέπει να αναρωτηθεί για τις αιτίες, και να αντιδράσει. Γρήγορα, αποφασιστικά, κι όχι σαν παρατηρητής ουδέτερος και ανίκανος να επηρεάσει τις εξελίξεις. Οι μέχρι τώρα ευκαιρίες στραγγαλίστηκαν από μικρότητες που δείχνουν έλλειψη συναίσθησης της ευθύνης. Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει και μπορεί να συνεχίσει να «αυθαδιάζει» – δηλαδή να οικοδομεί την ελπίδα για όσους δεν έχουν φωνή, να απειλεί το χρεοκοπημένο σημερινό σύστημα και τους δικομματικούς εκφραστές του. Για να επιτευχθεί αυτό, πρέπει όλοι όσοι νοιάζονται αυτή την προσπάθεια να φωνάξουν: Όχι όπως πριν! Πρέπει να αλλάξουν πολλά. Τώρα, όχι «μετά». Χρειάζεται σαφής πολιτική γραμμή αντιπαλέματος της καταστροφής που φέρνει η κρίση. Χρειάζεται συλλογική ηγεσία και δράση. Χρειάζεται ουσιαστική λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ, και εφαρμογή όλων των αποφάσεων. Όχι όπως πριν!
[από την εφημερίδα «Αριστερά!», φύλλο 269]

Αποσπάσματα από τη δήλωση του προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκου Αλαβάνου
«Οι δύσκολες αυτές μέρες είχαν και τη χρησιμότητά τους. Αναδείχθηκαν προβλήματα, δύσκολα αλλά επιλύσιμα, έξω από το ημίφως κομματικών γραφείων. Αναδύθηκε ένας ζωντανός διάλογος ανάμεσα στις φίλες και τους φίλους μας. Απελευθερώθηκε, έστω και με τη μορφή της οργής ή της διάθεσης για παραίτηση, ένα πανίσχυρο συναίσθημα αγάπης για το πρωτότυπο εγχείρημά μας.
Αυτό το συναίσθημα είναι η μεγάλη μας δύναμη. Γιατί δίπλα στη σύγχυση του σήμερα τρέφεται η ελπίδα του αύριο. Μπορούμε λοιπόν. Όλοι μαζί.
Μπορούμε γρήγορα να ανακτήσουμε την πολιτική πρωτοβουλία, που κάμφθηκε σοβαρά την προεκλογική περίοδο, ως η ουσιαστική, κινηματική, ριζοσπαστική δύναμη της αντιπολίτευσης απέναντι στη ΝΔ με προωθημένες προτάσεις και με πολιτικό σχέδιο έξω από τα όρια του δικομματισμού. Μπορούμε να αναζωπυρώσουμε τους δεσμούς εμπιστοσύνης με το μεγάλο δημοκρατικό ρεύμα της κοινωνίας που θέλει αλλαγή σε βάθος. Με τον κόσμο της φτώχειας, των υποβαθμισμένων συνοικιών, της ανεργίας, της αβεβαιότητας. (…)
Έχουμε προ πολλού φθάσει στο σημείο τομής. Κάθε καθυστέρηση ή αναβολή θα είναι αρνητικά καθοριστική. Συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, όπως το κόμμα μου ο Συνασπισμός, μπορούν πια να κατανοήσουν ότι η πρόκληση δεν είναι να ελέγχουν το σχήμα συνεργασίας, ή να το βλέπουν ως διαπραγμάτευση μηχανισμών αλλά να το εμπνέουν, να το πυροδοτούν, να γονιμοποιούν την κοινή δράση, να φέρνουν ιδέες, να φιλοξενούν τους ανθρώπους της διανόησης και της τέχνης, χωρίς τους οποίους είμαστε άνυδρο τοπίο.
Τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ έχουν πια το δικαίωμα να έχουν ρόλο και λόγο, να εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους, να βάζουν αυτοί τη σφραγίδα τους στις πολιτικές κατευθύνσεις και την εκλογή όχι αρχηγού, αλλά συλλογικής ηγεσίας. Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του φθινοπώρου είναι το σημείο δοκιμής για όλους μας. Και για μένα. Με τις μικρές μου δυνάμεις από σήμερα συμμετέχω σε αυτή τη προσπάθεια. Όχι μόνο ως Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας. Αλλά και ως μέλος του ΣΥΡΙΖΑ που διεκδικώ να έχω την κόκκινη κάρτα για να ψηφίσω στη Συνδιάσκεψη.»
[Αθήνα, 22/6/2009 - διαβάστε ολόκληρη την ανακοίνωση στην ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ]