Απόφαση της Συνέλευσης ΣΥΡΙΖΑ Περιστερίου

Την Κυριακή 22/11 πραγματοποιήθηκε η Συνέλευση του ΣΥΡΙΖΑ Περιστερίου ενόψει της 3ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ, και υιοθέτησε την ακόλουθη απόφαση:

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ

1. Στηρίζουμε τις βασικές συμφωνίες που έχει επιτύχει ο ΣΥΡΙΖΑ (ιδρυτική διακήρυξη, δεκαπέντε σημεία, διακήρυξη για την Ευρώπη κ.λπ.) ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό και την κεντροαριστερά, και αναμένουμε την επικαιροποίησή τους και την εφαρμογή τους στην καθημερινή δράση.

2. Αναμένουμε την όλο και πιο επίκαιρη και αναγκαία εφαρμογή των αποφάσεων των προηγούμενων Πανελλαδικών Συνδιασκέψεων, και συγκεκριμένα:

– Τη λειτουργία επιτροπής Τύπου και τη διασφάλιση μέσα από αυτή:

α) της πλουραλιστικής εκπροσώπησης,

β) της έκφρασης των απόψεων του ΣΥΡΙΖΑ και όχι αποκλινουσών απόψεων.

– Την έκδοση ενιαίου περιοδικού ΣΥΡΙΖΑ.

3. Επιπλέον, θεωρούμε ότι είναι πλέον αναγκαίο να γίνουν αλλαγές σε ό,τι αφορά τα οικονομικά του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε μέρος της χρηματοδότησης να δίδεται απευθείας στις τοπικές, θεματικές και κλαδικές επιτροπές του ΣΥΡΙΖΑ.

4. Προτείνουμε στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη να αποφασίσει πανελλαδική καμπάνια δράσης για τους επισφαλώς εργαζομένους (stage, συμβασιούχοι κ.λπ.) καθώς και την ανάπτυξη κινήματος ανέργων, με βάση και τις προτάσεις της τοπικής επιτροπής μας προς τη Γραμματεία και το τμήμα εργατικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ.

5. Πιστεύουμε ότι σε πνεύμα συντροφικό και με αίσθηση ευθύνης, η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη οφείλει να συνθέσει τις αποκλίνουσες απόψεις σε σχέση με τη λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ και την κατοχύρωση της έννοιας του μέλους.

22/11/2009, Ολομέλεια ΣΥΡΙΖΑ Περιστερίου

Αναβάλλεται η εκδήλωση για το σ. Γιάννη Χοντζέα

Η εκδήλωση-συζήτηση της Αχτίδας Δυτικής Αθήνας της ΚΟΕ με αφορμή τα 15 χρόνια από το θάνατο του σ. Γιάννη Χοντζέα, που είχε οριστεί για την Τετάρτη 2 Δεκέμβρη στην αίθουσα του "Συλλόγου για το Μπουρνάζι" αναβάλλεται λόγω σύμπτωσης με δύο άλλες σημαντικές εκδηλώσεις.

- Εκδήλωση της πρωτοβουλίας ΔΙΚΑΙΩΜΑ (www.dikaioma.gr) με θέμα: "Να γίνουμε η γενιά του άρθρου 22" και στόχο την προώθηση του αιτήματος που μπορεί να ενώσει κάθε εργασιακό χώρο και κλάδο: "Σταθερή εργασία με δικαιώματα και αξιοπρέπεια για όλους". Η ανοιχτή εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 2/12, ώρα 19:00, στην αίθουσα του Σωματείου Λογιστών (Κάνιγγος 27, 5ος όροφος) και μεταξύ άλλων θα παρέμβουν μέλη των συντονιστικών stage και ωρομισθίων, ερευνητές εργασιακών σχέσεων κ.ά.
ΑΡΘΡΟ 22 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ: "Η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Κράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών... Όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από φύλο ή άλλη διάκριση, έχουν δικαίωμα ίσης αμοιβής για παρεχόμενη εργασία ίσης αξίας… Το Κράτος μεριμνά για την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων..."

- Εκδήλωση της ΚΟΕ για τη σπουδάζουσα νεολαία με θέμα "Δεν ξεχνάμε, δεν συγχωρούμε - Στο δρόμο του Δεκέμβρη" θα πραγματοποιηθεί επίσης την Τετάρτη 2/12, ώρα 18:00, στο Παιδαγωγικό Αθήνας (Χ. Τρικούπη και Ναυαρίνου)

Να νικήσει ο αγώνας των εργαζόμενων στο λιμάνι του Πειραιά

Η απεργία στο λιμάνι είναι σε κρίσιμο σημείο. Βρίσκει απέναντί της μια μεγάλη επίθεση των ΜΜΕ, που στηρίζοντας δίχως όρους την νέα κυβέρνηση, επιχειρούν να συκοφαντήσουν τον αγώνα. Βρίσκει απέναντί της μια κυβέρνηση που λίγες μόνο μέρες μετά την εκλογή της απέδειξε ότι όσα έλεγε προεκλογικά δεν τα κάνει πράξη μετεκλογικά, αλλά και την αξιωματική αντιπολίτευση που δεν ξεχνά στιγμή ότι είναι κόμμα των μεγάλων συμφερόντων και της ιδιωτικοποίησης του δημόσιου πλούτου.

Η απεργία όμως έχει συμμάχους όλους τους εργαζόμενους και συμπαραστάτη την κοινωνία και την αριστερά. Άμεσα απαιτείται η επέκταση του αγώνα, ώστε να αγκαλιάσει όλους τους εργαζόμενους και την κοινωνία. Η έκφραση με κάθε τρόπο της συμπαράστασης όλων είναι απαραίτητη. Για τη νίκη των εργαζόμενων και της απεργίας. Για ένα δημόσιο λιμάνι που θα λειτουργεί με ισχυρή τη θέση των εργαζόμενων και κοινωνικά κριτήρια. Για να ακυρωθεί τώρα η αποικιοκρατική σύμβαση με την Cosco.

Διαβάστε την αποκαλυπτική συνέντευξη του Γιώργου Νουχουτίδη, προέδρου της Ένωσης Λιμενεργατών του ΟΛΠ, στην εφημερίδα «Αριστερά!» - φύλλο 275.

Ανακοίνωση της ΚΟΕ: Σε θέση μάχης, για ν’ αλλάξουν τα πράγματα στην αριστερά

Από τον περασμένο Δεκέμβρη ζούμε μια συντονισμένη προσπάθεια των δυνάμεων του συστήματος να χτυπηθεί με κάθε τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ, ακριβώς γιατί έβλεπαν σ’ αυτόν μια δυναμική –που ξεκίνησε το 2007 και έφτασε να απειλεί το δικομματικό σύστημα το 2008– που μπορούσε να αναταράξει τα ήρεμα νερά του πολιτικού συστήματος, να αφυπνίσει συνειδήσεις, να βρεθεί δίπλα και μαζί με τους εργαζόμενους και τη νεολαία στους αγώνες που θα ξετυλίγονται. Έβλεπαν έναν εν δυνάμει επικίνδυνο αντίπαλο, μια εν δυνάμει πραγματική ριζοσπαστική αριστερά, μια νέα ανεξάρτητη πολιτική δύναμη με δυνατότητα ανατροπής του πολιτικού σκηνικού.

Σ’ αυτή τη συστηματική προσπάθεια χτυπήματος του ΣΥΡΙΖΑ βοήθησε η από τα μέσα υπονόμευσή του από δυνάμεις του ΣΥΝ που είτε υπέσκαπταν και αναιρούσαν τα αριστερά του χαρακτηριστικά, είτε κινούνταν σε μια επικοινωνιακή –επί της ουσίας απολίτικη– κατεύθυνση. Αυτή η διπλή επίθεση αφού οδήγησε στο αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, συνεχίστηκε με μεγαλύτερη ένταση μέχρι σήμερα. Αν δεν ανακοπεί, οδηγεί σε πορεία ουσιαστικής διάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή. Στην κοινωνία υπάρχει μεγάλη δυσαρέσκεια και οργή, υπάρχουν πολλά και άλυτα από τους διαχειριστές του συστήματος προβλήματα, σχεδιάζεται πόλεμος ενάντια στους εργαζόμενους και τη νεολαία με τις διαρθρωτικές αλλαγές, και τις κυβερνήσεις που θα σκαρώσουν. Σε αυτή τη στιγμή είναι αναγκαία η παρουσία και δράση μιας ενωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς, και ακόμη περισσότερο υπάρχουν οι όροι για μία μεγάλη αντισυστημική ριζοσπαστική αριστερά που θα βάζει τη σφραγίδα της στις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις.
Η απόφαση του ΣΥΝ αποτελεί μια πρόταση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του ΣΥΝ, και η υιοθέτησή της στις 6/9/2009 από την πλειοψηφία των συνιστωσών πισωγυρίζει ακόμα περισσότερο τον ΣΥΡΙΖΑ, γυρνώντας τον στην εποχή Κωνσταντόπουλου.
Η απόφαση αυτή συνιστά χειρισμό (τόσο της υγιούς βάσης του ΣΥΝ, όσο και του ΣΥΡΙΖΑ) κι όχι υποχώρηση ή ενωτική διάθεση από πλευράς του ΣΥΝ, γιατί δεν διασφαλίζεται το αριστερό ριζοσπαστικό πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ ούτε στη γραμμή και τα συνθήματα, ούτε στη δημόσια εκπροσώπηση, ούτε πολύ περισσότερο στην κατάρτιση των ψηφοδελτίων και στην κοινοβουλευτική ομάδα – αν προκύψει τέτοια. Γιατί δεν απαντάει στις ανησυχίες και τον προβληματισμό του κόσμου και των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, που αναρωτιούνται γιατί να συμβάλουν στην ανάδειξη βουλευτών που υιοθετούν και ψηφίζουν δεξιές θέσεις ή που δηλώνουν πως είναι ανοιχτοί σε συνεργασίες με το ΠΑΣΟΚ (νωπές ακόμα οι δηλώσεις Φιλίνη-Ψαριανού). Γιατί σ’ αυτή την πρόταση δεν υπάρχει τίποτα που έστω να προσπαθεί να δεσμεύσει πολιτικά τους «συνήθεις ύποπτους» για τα κεντροαριστερά σενάρια και τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ είτε με «μεταγραφές» τους προς αυτό, είτε ψηφίζοντας επίμαχα νομοσχέδια. Πράξεις που στο άμεσο μέλλον θα χρωματίσουν και στιγματίσουν όχι μόνο τους ίδιους αλλά και το ίδιο το εγχείρημα.
Η αποδοχή της πρότασης του ΣΥΝ ψαλίδισε για άλλη μια φορά τη δυνατότητα να υπάρξει ο πραγματικός ΣΥΡΙΖΑ και όχι το κακέκτυπο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε η θεωρούμενη «υποχώρηση» του ΣΥΝ (που έγινε ακριβώς γιατί δεν «έβγαιναν τα κουκιά», αλλά και για να κατευναστούν οι αντιδράσεις της βάσης του) έχει ημερομηνία λήξης στις 4/10 είτε μπει στη Βουλή με μια κοινοβουλευτική ομάδα μάλλον αποκλειστικά του ΣΥΝ και επικεφαλής τον πρόεδρό του, είτε δεν μπει, οπότε θα αναζητηθούν άλλα σωσίβια (πχ. Οικολόγοι Πράσινοι) για το μέλλον.
Θεωρούμε ότι η αποδοχή της πρότασης του ΣΥΝ από την πλειοψηφία των συνιστωσών σημαίνει ότι χάθηκε μια σημαντική ευκαιρία για να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ απ’ αυτή τη δύσκολη κατάσταση και να προχωρήσει με έναν πραγματικό αριστερό ριζοσπαστικό προσανατολισμό. Χάθηκε μια σημαντική ευκαιρία να ξανακερδηθεί ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ που έχει απογοητευτεί, χάθηκε το συγκριτικό πλεονέκτημα να περιορίσουμε το ΚΚΕ να μην μονοπωλεί το χώρο της αριστεράς, χάσαμε τη δυνατότητα απεύθυνσης στην «άλλη αριστερά», αλλά και –πολύ πιο σημαντικό– χάσαμε τη δυνατότητα όχι απλά να μην βοηθήσουμε στην αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ, αλλά να δημιουργήσουμε τουλάχιστον ευήκοα ακροατήρια στον αντιδεξιό ή και αντιδικομματικά δυσαρεστημένο κόσμο. Χάσαμε μια ευκαιρία να αλλάξουμε τα πράγματα στην αριστερά, να έχουμε μια ενότητα στη βάση της υπηρέτησης των λαϊκών αγώνων και συμφερόντων κι όχι μια καρικατούρα ενότητας στη βάση της υπηρέτησης των εκλογικών αναγκών του ΣΥΝ.
Κατανοούμε απόλυτα τους φόβους, τις ανησυχίες, τις αρνήσεις και τα ερωτηματικά που έχουν σύντροφοι, φίλοι και ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο για τα κεντροαριστερά σενάρια και τη στάση απέναντι στο ΠΑΣΟΚ, όσο και για τη διάλυση του εγχειρήματος. Γιατί μπορεί να αποφύγαμε τη διάσπαση, αλλά δεν έχουμε αποφύγει τη διάλυση όχι απλά του εγχειρήματος, αλλά και της ιδέας για μια ενωτική αντισυστημική και μεγάλη αριστερά.
Σε κάθε περίπτωση, το ζήτημα του προσανατολισμού και του χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ θα ξανατεθεί την επομένη των εκλογών. Μια αριστερά ανύπαρκτη μπροστά στις εξαιρετικά σημαντικές εξελίξεις είναι κίνδυνος ορατός. Και εδώ προτείνουμε τη διεξαγωγή πανελλαδικής σύσκεψης στις 19-20 Οκτώβρη όπου να συζητηθούν τα ζητήματα του εκλογικού αποτελέσματος, του πολιτικού πλαισίου και της κατεύθυνσης του ΣΥΡΙΖΑ, παράλληλα με αυτά της οργανωτικής λειτουργίας και συγκρότησης.
- Επειδή η μέχρι τώρα αντιπαράθεση (και ιδιαίτερα με τα ειδικά μέσα που αυτή διεξάγεται) έχει οδηγήσει στον εγκλεισμό στα κομματικά τείχη κι όχι στην αναζήτηση μιας αναγεννητικής προσπάθειας του ΣΥΡΙΖΑ,
- επειδή έχει διαμορφωθεί μια «κοινή γνώμη» ότι το πρόβλημα είναι οι καρέκλες και τα πρόσωπα (Αλαβάνος-Τσίπρας),
- επειδή έχουν κατατάξει άτομα και συνιστώσες σε «στρατόπεδα» κλείνοντας μάτια κι αυτιά δημιουργώντας μια σφαλερή απολίτικη οπαδοποίηση,
- επειδή ούτε θέλουμε ούτε είναι σωστό να βοηθήσουμε κι εμείς στο να οδηγηθεί ο κόσμος στο σεχταρισμό, στην ιδιώτευση, στο περιθώριο,
- επειδή πρέπει να παραμείνουμε παρόντες στις αυριανές δύσκολες μάχες,
- επειδή αναμένουμε και επιζητούμε την πιο δημοκρατική, πλατιά και ουσιαστική συζήτηση και συνάντηση με τον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ και με την ανεξάρτητη από το δικομματισμό και το σύστημα αριστερά, και, τέλος
- επειδή δεν χαρίζουμε σε επαγγελματίες, μηχανισμούς και προσωπικές φιλοδοξίες, ένα εγχείρημα που γέννησε ελπίδες και άνοιξε προοπτικές στον κόσμο της αριστεράς,
παραμένουμε ενεργοί σ’ αυτό και θα παλέψουμε να συνεχίσει ΟΧΙ ΟΠΩΣ ΠΡΙΝ.
ΚΟΕ, 8/9/2009

Άμεση απελευθέρωση του Θ. Ηλιόπουλου!

Ο Θοδωρής Ηλιόπουλος, προφυλακισμένος από τις 22 Δεκεμβρίου 2008 με βάση μεταγενέστερες και έωλες καταθέσεις ανδρών των ΜΑΤ, σε απεργία πείνας από τις 10 Ιουλίου, κινδυνεύει. Χρησιμοποιεί το τελευταίο όπλο του, τη ζωή του, για να φωνάξει την αθωότητά του απέναντι σε ένα καθεστώς που τον χρησιμοποιεί «παραδειγματικά» για να εκδικηθεί τον επάρατο Δεκέμβρη. Κυβέρνηση, δικαιοσύνη και λοιποί θεσμοί καταρρακώνουν και τα τελευταία προσχήματα του κράτους δικαίου, επιβάλλουν παράταση της προφυλάκισής του για άλλους 6 μήνες, κωφεύουν απέναντι στις μαρτυρίες που υπογραμμίζουν την αθωότητά του, ακόμη και στις εκκλήσεις δεκάδων πολιτικών και κοινωνικών οργανώσεων και φορέων.
Η Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας ζητά από τους «υπεύθυνους», έστω και τώρα, που η ζωή του Θ. Ηλιόπουλου κινδυνεύει πλέον σοβαρά, να προχωρήσουν στην άμεση απελευθέρωσή του, και στην απόσυρση των κατασκευασμένων κατηγοριών εναντίον του! Οποιαδήποτε άλλη «λύση» και μεθόδευση τους καθιστά συνενόχους. Η ΚΟΕ καλεί τους εργαζόμενους και τη νεολαία να πάρουν μέρος στις κινητοποιήσεις αλληλεγγύης με τον Θ. Ηλιόπουλο, μεταξύ άλλων στην Αθήνα σήμερα Πέμπτη στις 7 το απόγευμα στα Προπύλαια.

Νέα εγκλήματα της εργοδοσίας

Ο Αύγουστος ξεκίνησε με δύο εργατικά «ατυχήματα»: Νεκρός ο Χρ. Δόσκορης στη ΛΑΡΚΟ, νεκρός και ο Γκουλάφ Μία στον Ασπρόπυργο. Και πριν κλείσει ο μήνας, η εργατική τάξη μετρά μέσα σε ένα 24ωρο άλλους τρεις νεκρούς: τον 38χρονο συμβασιούχο εναερίτη της ΔΕΗ Παν. Χατζηδημητρίου στο Λαγκαδά Θεσσαλονίκης, τον 55χρονο χειριστή γερανού της «Εργοροής» Χ. Κυριαζίδη στην Ιστιαία Εύβοιας, και τον 26χρονο εργάτη της αμαρτωλής ΛΑΡΚΟ Κ. Ντελή – στο τελευταίο «ατύχημα» τραυματίστηκαν και άλλοι 4 εργάτες, εκ των οποίων ο ένας χαροπαλεύει.
Ακούσαμε πάλι να επαναλαμβάνονται οι κλασικές «διαβεβαιώσεις» των κυβερνητικών και κρατικών αρμοδίων-συνενόχων περί διερεύνησης των αιτών και συνθηκών των «ατυχημάτων»… Γνωρίζουμε ήδη πού θα καταλήξουν τα πορίσματά τους – όπως πάντα θα προσπαθήσουν να ρίξουν το φταίξιμο στα ίδια τα θύματα. Και βέβαια οι πραγματικοί ένοχοι δεν πρόκειται να περάσουν την πόρτα του ανακριτή. Ούτε οι εγκληματίες εργοδότες, ούτε οι υψηλοί φίλοι τους – η κυβέρνηση και οι ανύπαρκτοι ελεγκτικοί μηχανισμοί, ούτε οι ευρωκομισάριοι που προστάζουν: Περισσότερο νεοφιλελευθερισμό! Κατάργηση των «αναχρονιστικών» νόμων που εμποδίζουν τον ιερό ανταγωνισμό και την ιερότερη κερδοφορία! Μείωση των δαπανών για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζόμενων!
Η εργατική τάξη δεν έχει ανάγκη τα κροκοδείλια δάκρυα των συνενόχων. Δεν έχει ανάγκη τις ανώδυνες ανακοινώσεις των εργατοπατέρων-εταίρων της εργοδοσίας και της κυβέρνησης. Χρειάζεται πραγματικούς αγώνες για να μπει φραγμός στα καθημερινά μικρά και μεγάλα εγκλήματα ενάντια στους εργαζόμενους, για να τιμωρηθούν επιτέλους οι πραγματικοί ένοχοι και οι συνεργοί τους!

Αν δεν θέλουν ή δεν μπορούν, να παραιτηθούν - Επικίνδυνη και ανίκανη η κυβέρνηση Καραμανλή

Δυο χρόνια μετά το εφιαλτικό καλοκαίρι του 2007, ο πύρινος εφιάλτης επιστρέφει και αναδεικνύει με τον πλέον δραματικό τρόπο τις ευθύνες της επικίνδυνης κυβέρνησης Καραμανλή, που μέσα σε τρία χρόνια έχει κατακάψει τη χώρα, το περιβάλλον, τις ζωές και το μέλλον χιλιάδων ανθρώπων.

Δεν διδάχτηκαν τίποτα από την καταστροφή του 2007. Δεν έκαναν το παραμικρό για να οργανωθεί η δασοπροστασία, για να προστατευθεί το περιβάλλον. Αντίθετα, πιστοί στο νεοφιλελεύθερο δόγμα για «λιγότερο κράτος» συνέχισαν την αποψίλωση της πυροσβεστικής υπηρεσίας, κατάργησαν ουσιαστικά τη δασική υπηρεσία, αύξησαν τους εποχικούς πυροσβέστες και διεύρυναν ακόμα περισσότερο το δασοκτόνο νόμο 3208/03, που πυροδοτεί τα εμπρηστικά συμφέροντα.

Εξοργισμένος ο λαός παρακολουθεί την παντελή απουσία οργάνωσης και διαπιστώνει την προκλητική αδιαφορία, η οποία για ακόμα μια φορά οδηγεί στην καταστροφή. Ποιος δεν θυμάται τον κ. Μαρκογιαννάκη στις αρχές του καλοκαιριού να μιλά για «οικονομία» στη δασοπυρόσβεση και στα εναέρια μέσα, την ώρα που χαρίζονταν 28 δισ. στους τραπεζίτες; Όλοι πλέον καταλαβαίνουν ότι η κυβέρνηση Καραμανλή συνειδητά δεν έκανε απολύτως τίποτα πριν, κατά την διάρκεια και μετά τις πυρκαγιές. Αυτό είναι το κράτος τους, αυτή είναι η πολιτική τους: Εγκληματική για το περιβάλλον και το λαό.

Και η καταστροφή θα επιστρέφει όσο παραμένει ενεργή η κύρια αιτία της, που είναι η δασοκτόνα νεοφιλελεύθερη πολιτική του δικομματισμού, που παραχωρεί τα δάση στην κερδοσκοπία, όπως κάνει και με τους εναπομείναντες ελεύθερους χώρους του λεκανοπεδίου.

Η πολιτική αυτή καίει το μέλλον, καίει τη ζωή. Η οργή όλου του λαού πρέπει να ξεσπάσει στον εμπρηστή νεοφιλελευθερισμό και στον υποκριτή δικομματισμό. Να τελειώνουμε με την εγκληματική αδιαφορία και ανικανότητα.

Σήμερα δίνουμε τη μάχη μαζί με τους κατοίκους για να σβήσουν οι φωτιές. Παράλληλα, καλούμε το λαό σε δυναμική δράση και διεκδίκηση για:

- Απόλυτη και με κάθε τρόπο προστασία των βουνών. Να δοθούν γενναία κονδύλια για την προστασία των δασών και του περιβάλλοντος. Να φτιαχτεί επιτέλους δασολόγιο με βάση την αρχή «ό,τι ήταν δάσος θα ξαναγίνει δάσος».

- Να αποσυρθεί ο δασοκτόνος νόμος 3208/03, τον οποίο ψήφισε το ΠΑΣΟΚ και εφαρμόζει σήμερα η ΝΔ και ο οποίος πυροδοτεί τα εμπρηστικά συμφέροντα εργολάβων και καταπατητών.

- Να μονιμοποιηθούν οι 5.500 όμηροι - συμβασιούχοι δασοπυροσβέστες και να ασχοληθούν με τον καθαρισμό των δασών, την προληπτική δασοπροστασία και την αναδάσωση.

- Να δοθούν άμεσα πλήρεις αποζημιώσεις στους πληγέντες σε όλη τη χώρα. Να μην επαναληφθεί η κοροϊδία των κατοίκων της Πελοποννήσου, οι οποίοι από το 2007 περιμένουν την υλοποίηση των υποσχέσεων.

- Να αποσυρθεί το νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο του κ. Σουφλιά για την Αθήνα των 8 εκατομμυρίων, που θα καταστρέψει τα δάση, τα βουνά, τις ακτές.

- Να αποσυρθεί το ΠΔ για τον Υμηττό, να ακυρωθεί η οικοδόμηση της Τεχνόπολης στο «λαιμό» μεταξύ Πάρνηθας και Πεντέλης –που χθες (σύμπτωση;) κάηκε.

Η ΚΟΕ καλεί τα κόμματα της Αριστεράς, τις συλλογικότητες των πολιτών, όλους τους προοδευτικούς πολίτες να κινητοποιηθούν άμεσα, μαχητικά, ενωτικά και αποφασιστικά, για να σωθεί ό,τι έχει απομείνει και να μπει τέλος στο εφιαλτικό μέλλον που μας επιφυλάσσουν.

Αθήνα, 23/8/2009, Γραφείο Τύπου ΚΟΕ

Τι ΣΥΡΙΖΑ χρειαζόμαστε και πώς θα τον πετύχουμε

H περίοδος που διανύουμε είναι κρίσιμη για το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ. Οι εκτιμήσεις και προτάσεις που ακολουθούν, αποτελούν μια προσπάθεια συμβολής στο ξεπέρασμα της κρίσης και στη συνέχιση μιας πορείας ενός ΣΥΡΙΖΑ, που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες και τις προσδοκίες των εργαζομένων, της κοινωνικής Αριστεράς.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι παιδί μιας ανάγκης βαθύτερης από τους σχεδιασμούς των όποιων επιτελείων κομμάτων και οργανώσεων, μιας ανάγκης ισχυρότερης από τις σκοπιμότητες της στιγμής και των συσχετισμών. Εκφράζει την ανάγκη να καλυφθεί ένα πραγματικό κενό στην ελληνική κοινωνία: να αποκτήσει οντότητα, μορφή και σχήμα, φωνή, λόγο και πράξη, υπολογίσιμη και βιώσιμη πολιτική παρουσία, η κοινωνική και πολιτική Αριστερά. Να αποτελέσει η σημερινή Αριστερά –μέσα από τη διαφορετικότητά της– μια πρωταγωνιστική, ανεξάρτητη από τον δικομματισμό, πολιτική και κοινωνική δύναμη. Να μπορέσει να συσπειρώσει και να εκφράσει, να δώσει υπόσταση στο δυναμικό της διάσπαρτης κοινωνικής Αριστεράς, των «ανένταχτων» –μη οργανωμένων σε κόμματα και οργανώσεις– και των νέων που δίνουν το παρών σε όλους τους μικρούς και μεγάλους αγώνες.

Η σημερινή κατάσταση που βιώνει ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι αποτέλεσμα επιλογών που έγιναν, επιθέσεων και πολέμου που του έγινε, φυσιογνωμίας που δεν αποκτήθηκε ή ήταν θολή, ευκαιριών που δεν αξιοποιήθηκαν και λαθεμένων αντιλήψεων για την πολιτική και την επικοινωνία στις σύγχρονες συνθήκες.

Απ’ αυτή την άποψη, το «όλα από την αρχή» δεν μας αφορά. «Κάποια» δεν μπορούν να συζητηθούν από την αρχή. Είναι τα κοινά συμφωνημένα για το τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, από τι αποτελείται, ο ρόλος των συνιστωσών του, ο πολιτικός του προσανατολισμός και η στόχευση, η σχέση του με το σύστημα, τον δικομματισμό και την κεντροαριστερά, η πάγια προσπάθεια για τη συσπείρωση ολόκληρης της ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Στη βάση αυτή, ας μας επιτραπούν ορισμένες εκτιμήσεις και συμπεράσματα:

Το εκλογικό αποτέλεσμα

Το άσχημο εκλογικό αποτέλεσμα (μιλάμε για μια ήττα που μπορεί να αντιστραφεί αν αναλυθεί σωστά και βγουν χρήσιμα συμπεράσματα) οφείλεται, κυρίως, στο ότι:

• Το ζήτημα της καπιταλιστικής κρίσης δεν προβλήθηκε και δεν εστιάστηκε, όσο έπρεπε και απαιτούσαν οι καιροί, ως κεντρικός άξονας παρέμβασης, ως η κεντρική πολιτική ατζέντα, γύρω από την οποία η ριζοσπαστική Αριστερά έχει προτάσεις και λύσεις για τον κόσμο της εργασίας. Η κεντρικότητα της κρίσης χάθηκε και δεν φάνηκε ο ΣΥΡΙΖΑ ως ο «πολιτικός οργανισμός» που παλεύει ενάντια στην κρίση και τις συνέπειές της.

• Δεν κατορθώσαμε, την προεκλογική περίοδο, να βάλουμε στην ατζέντα της πολιτικής «συζήτησης» τι γίνεται σε ολόκληρη την Ευρώπη και ειδικά στην ευρωπαϊκή Αριστερά, σχετικά με την κρίση. Και υπήρχαν πολλά που θα μπορούσαμε να προβάλουμε σαν συντονισμένη πανευρωπαϊκή απάντηση των εργαζομένων απέναντι στην κρίση.Οι θέσεις και οι προτάσεις μας για την ΕΕ που με τόσο κόπο διατυπώθηκαν, αγνοήθηκαν και συχνά συκοφαντήθηκαν.

• Δεν διαφοροποιηθήκαμε από τα υπόλοιπα κόμματα και δεν καταγραφήκαμε σαν κάτι διαφορετικό ποιοτικά, αν και η σύνθεση του ψηφοδελτίου μάς έδινε αυτή τη δυνατότητα. Η εικόνα «όλοι ίδιοι είναι» συμπεριλάμβανε και εμάς και δυνητικά ψηφοφόροι μας προτίμησαν το μπάνιο ή την αποχή και δεν έβλεπαν γιατί να μας προτιμήσουν.

• Οι θετικές εναλλακτικές προτάσεις που επεξεργαστήκαμε (15 σημεία, πρόγραμμα ΣΥΡΙΖΑ, προτάσεις της Κ.Ο. κ.λπ.) και κυρίως οι αγώνες και οι αντιστάσεις, που ενισχύσαμε το προηγούμενο διάστημα, δεν μπόρεσαν να αξιοποιηθούν.

• Η επικοινωνιακή μας καμπάνια, εξαιτίας των παραπάνω, αλλά και μιας ευφορίας που στηριζόταν σε δημοσκοπικά και όχι πραγματικά δεδομένα, ήταν άνευρη, όχι διακριτή, χαλαρή, δεν στόχευε στην ανάδειξη των προβλημάτων του κόσμου της εργασίας και στην ανάγκη μιας άλλης πολιτικής.

• Δεν αξιοποιήθηκαν όλα τα στελέχη, δεν υπήρχε ένας σχεδιασμός για την αξιοποίηση και τον πολλαπλασιασμό των δυνάμεών μας, ούτε και σχέδιο για τα αδύναμα σημεία, που χρειάζονταν ενίσχυση. Η εκλογική επιτροπή δεν μπόρεσε να παίξει το ρόλο της, ενώ προβλήματα που δεν επιλύθηκαν στο προηγούμενο διάστημα, μπήκαν με σφοδρότητα να λυθούν κατά την προεκλογική περίοδο.

Περιοριζόμαστε σε αυτά που θεωρούμε κομβικά. Θα μπορούσαν να προστεθούν και άλλα. Όμως δεν είναι της παρούσης και εξάλλου οι συνιστώσες έχουν ήδη περιγράψει και άλλες πλευρές.

Η μήτρα της κρίσης του ΣΥΡΙΖΑ

Αν όμως θέλουμε να ψάξουμε λίγο για τη μήτρα της σημερινής κρίσης θα οδηγηθούμε αναγκαστικά στην 1η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ. Στη μη εφαρμογή των αποφάσεών της και βεβαίως στη μη αξιοποίηση της μεγάλης «ζήτησης για ΣΥΡΙΖΑ» που υπήρχε τότε στην κοινωνία. Στην ουσία, με διάφορα προσχήματα, μπλοκαρίστηκε η εφαρμογή των αποφάσεων αυτών από τη μεγαλύτερη συνιστώσα που και τότε προτιμούσε έναν ΣΥΡΙΖΑ-εκλογική ομπρέλα. Η μη εφαρμογή των αποφάσεων της 1ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ σήμαινε στην πράξη μπλοκάρισμα των όρων πολιτικής συγκρότησης και λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι παλίνδρομες κινήσεις, οι αμφιλεγόμενες δηλώσεις, η εξαγγελία πολιτικών προτάσεων χωρίς προηγούμενη συνεννόηση, η ακύρωση στην πράξη μιας πλουραλιστικής εκπροσώπησης στα ΜΜΕ ήταν η συνέχεια της μη εφαρμογής των αποφάσεων της Συνδιάσκεψης. Έτσι όμως η αυθαιρεσία και ένα καθεστώς μονομερών επιλογών στις σχέσεις μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ, εμπεδώνονταν, γεννώντας απογοήτευση και αποστράτευση.

Και σήμερα;

Σήμερα είναι αναγνωρισμένη η κρίση φυσιογνωμίας και η κρίση προοπτικής ενός σχήματος, που έχει ορισμένα τυπικά χαρακτηριστικά εγχειρήματος κοινής δράσης και πολιτικής συνεργασίας, αλλά ουσιαστικά λειτουργεί περισσότερο σαν ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και όχι σαν ΣΥΡΙΖΑ μετωπικός ή συνεργατικός πολιτικός οργανισμός της ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Η «εκφώνηση» του εγχειρήματος και οι προσδοκίες του κόσμου της κοινωνικής και πολιτικής Αριστεράς κάνουν λόγο για έναν ΣΥΡΙΖΑ που αποτέλεσε τη «μεγαλύτερη πολιτική καινοτομία που εμφανίστηκε στο πολιτικό σκηνικό τα τελευταία 20 χρόνια». Η πραγματικότητα όμως, ο «υπαρκτός ΣΥΡΙΖΑ», κουτσουρεύτηκε, εμποδίστηκε να ψηλώσει και να ριζώσει, γιατί αυτό θα ξεπερνούσε κατά πολύ συνήθειες, πρακτικές και θα τάραζε τα λιμνάζοντα νερά της πολιτικής ζωής. Έτσι φτάσαμε σε μια κρίση, σε έναν ή πολλούς κόμπους που πρέπει να επιλυθούν τώρα.

Η ανώμαλη προσγείωση που έγινε με το εκλογικό αποτέλεσμα και η κρίση που εμφανίστηκε μετεκλογικά, μπορούν, ίσως, να αποτελέσουν την τελευταία ευκαιρία να λυθούν πραγματικά ορισμένα ζητήματα –πολιτικά και οργανωτικά– που να επιτρέψουν τη συνέχιση, με κάποιους όρους, του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ. Η ίδια η πραγματικότητα τα τελευταία δύο χρόνια ήταν απλόχερη και μας παρουσίασε δύο-τρεις πολύ μεγάλες «ευκαιρίες», αλλά εμείς φανήκαμε μίζεροι και αδύναμοι να τις αξιοποιήσουμε. Μπροστά μας έχουμε την τελευταία, μάλλον, ευκαιρία: Ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει ο πολιτικός οργανισμός, που αντιπαλεύει την κρίση, ενώνει τον κόσμο που πλήττεται από την κρίση, ανοίγει έναν δρόμο για την Αριστερά. Ο κοινωνικός ΣΥΡΙΖΑ το απαιτεί, θέλει και μπορεί. Ο πολιτικός ΣΥΡΙΖΑ θα θελήσει; Και θα καταφέρει να αντιστοιχηθεί μ’ αυτή τη λαϊκή απαίτηση;

Η μη αναγνώριση των αιτιών της κρίσης, η προσκόλληση σε ένα σχήμα που έχει ήδη ξεπεραστεί από τη ζωή, η φοβερή διάσταση λόγων και έργων σχετικά με τον ΣΥΡΙΖΑ («Ο ΣΥΡΙΖΑ στρατηγική επιλογή» χωρίς να το εννοούμε) και η εμμονή σε μια εκδοχή ΣΥΡΙΖΑ όπου τα μονοπώλια και τα προνόμια της μεγαλύτερης συνιστώσας είναι θέσφατο, οδηγεί αντικειμενικά σε κλιμάκωση της κρίσης. Ιδιαίτερα όταν μια ηγεσία αρνείται ουσιαστικά να πάρει τις ευθύνες της για μια εκλογική αποτυχία, ενώ, ταυτόχρονα, κάνει επιλογές και συνεργασίες ή ανέχεται φωνές στο εσωτερικό του χώρου της, που είτε βάλλουν ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ είτε τον βλέπουν σαν την «παράταξη» με την οποία κατεβαίνουν στις εκλογές.

Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ είναι θυμωμένος με όσους, τόσο προεκλογικά, όσο και μετεκλογικά, δηλώνουν με κάθε ευκαιρία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ που γνωρίσαμε (και θέλουμε) είναι ένα αριστερίστικο κατόρθωμα, που ακυρώνει βασικά χαρακτηριστικά της ανανεωτικής Αριστεράς. Οι ισχυρισμοί δεν σκύβουν καθόλου στα κείμενα και στις διακηρύξεις μας, όπου πουθενά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ορίζεται ως συνέχεια ή ενότητα της «ανανεωτικής» Αριστεράς, γιατί τότε θα όφειλαν να αναφέρονται και όλες οι άλλες εκδοχές Αριστεράς που στεγάζονται στο εγχείρημα. Αντίθετα, το πρωτότυπο του εγχειρήματος, συνδέεται με το «ριζοσπαστική», που εκφράζει την προοπτική της συσπείρωσης όλων των γνωστών ρευμάτων, ιδεολογικών και πολιτικών, της κομμουνιστικής Αριστεράς, αλλά και άλλων προοδευτικών αριστερών δυνάμεων. Αυτά για να μην ξεχνιόμαστε στις αναφορές και τους φόβους για τη δημιουργία «νέου κόμματος» που επιστρατεύεται, ώστε να μην αποκτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ στοιχειώδη λειτουργία και συγκρότηση. Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ είναι ιδιαίτερα θυμωμένος, που βλέπει να στήνονται ειδύλλια, χωρίς να μπαίνουν όροι και κανόνες λειτουργίας απέναντι στο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, που με σεβασμό στην όποια ιδιαίτερη άποψη, θα υποχρεώνουν, ταυτόχρονα, όλους να σέβονται και να εφαρμόζουν τις κοινές θέσεις και προτάσεις του κοινού εγχειρήματός μας. Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ φοβάται ότι αυτοί οι συμβιβασμοί στηρίζονται σε μιαν ακόμα πιο αφυδατωμένη μορφή ύπαρξης του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ξένοι προς την κουλτούρα και την πολιτική ηθική της Αριστεράς, και δικαιολογημένα ανησυχεί. Κάθε απομάκρυνση από την αφετηριακή συνάντηση με κύριο κανόνα την ισοτιμία χωρίς ηγεμονισμούς δημιουργεί επικίνδυνα ρήγματα στο εγχείρημα.

Χρειάζεται, επίσης, να σημειωθεί ότι όλα αυτά εξελίσσονται σε συνθήκες που χρειάζονται γενναίες και τολμηρές αποφάσεις για την αντιστροφή του άσχημου κλίματος και το ξεπέρασμα της κρίσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αναγκαίος στην ελληνική κοινωνία, όταν είναι ζωντανός, κινηματικός, οραματικός, όταν γεννάει και γονιμοποιεί ιδέες και πράξη που μετασχηματίζουν την πραγματικότητα και τους συσχετισμούς. Ο ΣΥΡΙΖΑ συρρικνώνεται και ζαρώνει, διαλύεται, όταν χρησιμοποιείται σαν όχημα εκλογικής διάσωσης και μόνο. Ο επιστρατευμένος «κομματικός πατριωτισμός» είναι αδιέξοδος, αλλά και ανίκανος να ξεπεράσει την κρίση, γιατί αποκόβεται από την πραγματικότητα και τις λαϊκές ανάγκες. Ο πατριωτισμός αυτός είναι τέκνο των μηχανισμών και των φιλοδοξιών και όχι τμήμα ενός πολιτικού σχεδίου. Είναι σχεδία διάσωσης σε ταραγμένα νερά, που οι επιβάτες της δεν φέρουν σωσίβια, νομίζοντας ότι διευθύνουν ένα ασφαλές υπερωκεάνιο.

Κατά την άποψή μας ούτε η σχεδία ούτε το όποιο πλοιάριο πρέπει να βουλιάξουν. Για να γίνει αυτό, χρειάζονται απαντήσεις και λύσεις στα προβλήματα που έχουμε. Όσοι θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι απλά η μαζική οργάνωση του κόμματός τους υπονομεύουν ουσιαστικά το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ.

Η κεντρικότητα της κρίσης

Ξεκινάμε από το θέμα της πολιτικής γραμμής και της εξωστρεφούς δραστηριότητας του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό είναι το κεντρικό ζήτημα για το ξεπέρασμα της άσχημης κατάστασης, για την ανασυγκρότησή του.

Το κεντρικό ερώτημα παγκόσμια, ευρωπαϊκά, ελλαδικά είναι σε ποια κατεύθυνση θα οδηγήσει τον πολιτικό άξονα η κρίση. Αριστερά ή δεξιά;

Το πρόβλημα για την Αριστερά είναι η πολιτική της ταυτότητα, η κοινωνική της απεύθυνση και ο κεντρικός πολιτικός στόχος στη σημερινή εποχή της κρίσης.

Να εμφανιστεί και να είναι πραγματικά η Αριστερά, ο μόνος πολιτικός οργανισμός, που παλεύει ενάντια στις συνέπειες της κρίσης, που ενώνει το λαό και οργανώνει την αντίστασή του, που ο κεντρικός πολιτικός της στόχος είναι ένα διαφορετικό πολιτικό σύστημα.

Να χτίσουμε το κοινωνικό μέτωπο που θα ενώνει τα τμήματα του λαού που πληρώνουν τις συνέπειες της κρίσης και θα δημιουργεί τους όρους αντίστασής του.

Να σκεφτόμαστε διαρκώς πως χρειάζεται ενότητα λόγων και πράξης. Να ενώνουμε σε επίπεδο συνοικίας και πόλης, σε επίπεδο χώρων και κλάδων εργασίας τους άνεργους, τους απολυμένους, τους μικρομεσαίους, τους εργαζόμενους, τους νέους και τις γυναίκες. Να συγκροτούμε παντού μέτωπα, επιτροπές αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, μέτωπα δικαιωμάτων, παιδείας, πολιτισμού περιβάλλοντος κ.λπ.

Η ενότητα στη δράση, η ενότητα της Αριστεράς σήμερα είναι πιο αναγκαία από χθες. Μια ενότητα που θα οξυγονώσει την Αριστερά, που θα της αυξήσει τα ακροατήρια, που θα δημιουργήσει ευκαιρίες και δυνατότητες. Που θα κάνει την Αριστερά το αντίπαλο δέος του συστήματος, την Αριστερά εκφραστή και εκπρόσωπο των λαϊκών στρωμάτων που δέχονται τις συνέπειες της κρίσης.

Αν η κρίση μας οδηγεί σε ένα άλλο πολιτικό σύστημα, τότε ο σημαντικότερος πολιτικός αγώνας είναι η επιλογή και η προβολή του από την πλευρά της Αριστεράς, άρα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία. Η καθημερινή της ατζέντα, η καθημερινή κοινωνική της δράση πρέπει να επικεντρώνει στα βασικά προβλήματα που απασχολούν τους συνηθισμένους ανθρώπους και τις «επικίνδυνες τάξεις» κατά τον Μαρξ.

Πρέπει να ξαναδημιουργηθούν οι δεσμοί μέσα στους χώρους δουλειάς, μέσα στην πόλη, με αυτούς τους συνηθισμένους ανθρώπους που σήμερα ψηφίζουν ΛΑΟΣ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Δεν μπορεί να μας συγκινεί, κυρίως, η μεταμοντέρνα έκδοση και εκδοχή της Αριστεράς που αντικαθιστά την πολιτική με την επικοινωνία, το κίνημα με την εικόνα, την πολιτική δουλειά με τον ακτιβισμό, που περισπάται σε δευτερεύοντα ζητήματα, απότοκα των βασικών αντιθέσεων, σοβαρά μεν αλλά σήμερα κάπως δευτερεύοντα και χωρίς δυνατότητα αντιπαράθεσης και ενότητας με τον κύριο όγκο των λαϊκών στρωμάτων, που πλήττονται καίρια σ’ όλα τα βασικά δικαιώματα και κατακτήσεις και βιώνουν στο πετσί τους τον βάρβαρο και απάνθρωπο νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό και τις πολιτικές του.

Η ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ

Σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο η Αριστερά με τις θετικές προτάσεις και τον λόγο της προβάλλει ως βασική δύναμη μιας νέας πολιτικής και κοινωνικής πλειοψηφίας και επιδιώκει λύσεις, μεταρρυθμίσεις, αλλαγές που να ανοίγουν το δρόμο σε μια μεγάλη αλλαγή και όχι να μετατρέπεται σε συμπληρωματική δύναμη του δικομματισμού. Ο αγώνας ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό και το δικομματισμό στην Ελλάδα περνά μέσα από την ενίσχυση του ρόλου της Αριστεράς, μέσα από την κοινή της δράση, μέσα από τη συσπείρωση δυνάμεων σε ένα μεγάλο λαϊκό ρεύμα-μέτωπο. Η τακτική για την επίτευξη αυτού του στρατηγικού στόχου πρέπει να είναι ευέλικτη, πλούσια, και κυρίως να στέλνει τα σωστά μηνύματα για το τι θέλουμε να κάνουμε, έχοντας σταθερό αριστερό προσανατολισμό. Να μας ανοίγει δρόμο για τον στρατηγικό στόχο και να μην «δουλεύει» για άλλες δυνάμεις.

Επομένως ο ΣΥΡΙΖΑ ορίζεται με αυτήν την ταυτότητα και φυσιογνωμία και εκπονεί έναν σχεδιασμό συγκρότησης και παρέμβασης με βάση αυτήν την αξιολόγηση και πλαίσιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται τώρα, μετά από μια εκλογική ήττα που δημιούργησε πολλές αναταράξεις, μπροστά σε ένα σταυροδρόμι. Ή να συνεχίσει όπως ήταν μέχρι πριν ή να αλλάξει. Αλλαγές που θα θερμάνουν τον κόσμο που έχουμε απογοητεύσει, αλλαγές που θα σημάνουν πολιτική υπέρβαση μηχανισμών και γραφειοκρατίας, αλλαγές που θα ενισχύουν στη λαϊκή συνείδηση τον αριστερό, ριζοσπαστικό προσανατολισμό του, αλλαγές που θα αυξάνουν τη συλλογικότητα και τη δημοκρατία, δηλαδή την ουσιαστική συμμετοχή. Αλλαγές που θα τερματίζουν τα δύο πρόσωπα, που το ένα ακυρώνει το άλλο, την ίδια στιγμή που πρέπει στο εσωτερικό του να ακούγονται όλες οι φωνές.

Είναι αναγκαία η ενοποίηση των διάφορων κέντρων λήψης αποφάσεων, έτσι ώστε η Κεντρική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ να ανταποκρίνεται συνθετικά στα θέματα πολιτικής γραμμής και τακτικής της κάθε περιόδου. Τέτοια που να προσανατολίζει, να συνενώνει, να συντονίζει τον πολιτικό και κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ στις δύσκολες και αντιφατικές συνθήκες που δημιουργούνται.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αναβαπτιστεί πρώτα και κύρια μέσα στον κόσμο του. Να τον ακούσει καλά και να αντιστοιχηθεί με τις επιθυμίες του. Επιθυμία του είναι να μην έχουμε δύο φωνές. Επιθυμία του είναι μια πολιτική γραμμή που να τον φέρνει σε επαφή με τους συνηθισμένους ανθρώπους και τις «επικίνδυνες τάξεις». Επιθυμία του είναι η πολιτική του στράτευση.

Γι’ αυτό και στο οργανωτικό ζήτημα του ΣΥΡΙΖΑ, που σήμερα έχει εξελιχτεί σε πολιτικό, πρέπει να εξασφαλιστεί η εφαρμογή όλων των αποφάσεων της 1ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης και ταυτόχρονα να προωθήσουμε στα πλαίσια της Οργανωτικής Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του Οκτώβρη ιδέες όπως:

• Συλλογική, ενιαία, αποτελεσματική πολιτική διεύθυνση (επεξεργασία γραμμής). Η Γραμματεία και Κεντρική Συντονιστική Επιτροπή να είναι ο τόπος όπου γίνεται η επεξεργασία, η εκπόνηση, ο έλεγχος και παίρνονται οι αποφάσεις για τα κεντρικά πολιτικά ζητήματα. Δεν μπορεί να συνεχιστεί η κατάσταση να εκφωνείται η πολιτική γραμμή από κορυφαίους παράγοντες χωρίς συνεννόηση και συζήτηση.

• Συστήνεται μια επιτροπή εργασίας με περιεχόμενο την επεξεργασία και την πρόταση προς την Γραμματεία πολιτικής γραμμής και τακτικής. Η επιτροπή αυτή αποτελείται από μέλη της Γραμματείας και της Κοινοβουλευτικής ομάδας.

• Ενιαία πανελλαδική λειτουργία, όχι ενιαίο κόμμα σήμερα, αλλά διπλές εντάξεις, κάρτα μέλους.

• Θητείες σε όλα τα όργανα, Συνδιασκέψεις και Σώματα.

• Επικύρωση από την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη των Κεντρικών Οργάνων (Κεντρική Γραμματεία, Κεντρική Συντονιστική Επιτροπή).

• Ενιαία έκφραση προς τα έξω (τύπος, επικοινωνία, κ.λπ.), με Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ και επίσημο εκπρόσωπο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ.

• Περιοδικό μηνιαίο, θεματολογικό με τις πολιτικές απόψεις και τις αντιπαραθέσεις.

• Όλες οι επιτροπές του ΣΥΡΙΖΑ συγκροτούνται, να λειτουργούν κανονικά και να οργανώνουν την εξωστρεφή δραστηριότητα σε κεντρικά θέματα σύμφωνα με τις αποφάσεις των τοπικών Συνελεύσεων, τις εισηγήσεις της Γραμματείας και το υλικό που πρέπει να βγαίνει.

Είμαστε ανοιχτοί σε όποιες προτάσεις και ιδέες μπορούν να δυναμώσουν πραγματικά τον ΣΥΡΙΖΑ, να δώσουν πνοή στο εγχείρημά του, να θέσουν κανόνες στο τρόπο λειτουργίας και δράσης του, ώστε να είναι αποτελεσματικός, ρεαλιστικός, κοινωνικός και πολιτικός. Στα πλαίσια της Οργανωτικής Συνδιάσκεψης μπορούμε να ανταλλάξουμε σκέψεις και ιδέες για να προχωρήσει –χωρίς αποκλεισμούς– η «μεγαλύτερη πολιτική καινοτομία που εμφανίστηκε στο πολιτικό σκηνικό τα τελευταία 20 χρόνια».

Σήμερα περισσότερο από ποτέ χρειάζεται να ανακατέψουμε τα χαρτιά με τρόπο που να κάνουμε γρήγορα βήματα μπροστά.

ΔΕΑ, Ενεργοί Πολίτες, ΚΕΔΑ, ΚΟΕ, Οικοσοσιαλιστές, Μαρία Φραγκιαδάκη (μέλος Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ)

Έφυγε ο σύντροφος Μηνάς Ζουριδάκης

Ο σύντροφος Μηνάς Ζουριδάκης, μετά από πολύμηνη πάλη με τον καρκίνο, πέθανε στις 14 Ιουλίου.
Από πολύ νέος ο σ. Μηνάς εντάχθηκε στο αριστερό κίνημα και έως την τελευταία του πνοή δεν άλλαξε μυαλά, δεν άλλαξε πεποιθήσεις. Μέσα από τις γραμμές του μαρξιστικού λενινιστικού κινήματος, από το ΑΜΕΕ, την ΟΜΛΕ, το ΚΚΕ(μ-λ), την Α/συνεχεια και την ΚΟΕ, ο σ. Μηνάς Ζουριδάκης αφιέρωσε τη ζωή του στην υπόθεση της ανασύνταξης και της αναγέννησης του κομμουνιστικού κινήματος της Ελλάδας.
Σεμνός, απλός, καλός και αγαθός, αποτέλεσε υπόδειγμα αριστερού ανθρώπου, υπόδειγμα ανθρώπου που δεν είχε καμιά διπλότητα και υποκρισία. Όταν ο σ. Μηνάς μίλαγε για «τις βασικές αρχές του αριστερού κινήματος», το εννοούσε βαθιά και δεν ήταν λόγια για να περνάει η ώρα. Η ΚΟΕ, όλα τα μέλη και στελέχη της, οι οργανώσεις της Κρήτης, βιώνουν βαριά απώλεια με το θάνατο του σ. Μηνά Ζουριδάκη. Γιατί γνωρίζουν πως άνθρωποι από τέτοια πάστα είναι σπάνιοι και δύσκολα ξαναπλάθονται.
Στη συντρόφισσά του Ειρήνη και στα δύο παιδιά του, τον Βαγγέλη και την Κατερίνα, όπως και σε όλους τους οικείους και συγγενείς του εκφράζουμε τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια. Θα τον θυμόμαστε τον σύντροφο Μηνά και η μορφή του θα ζει ζεστή μέσα στις καρδιές μας!

Η ενότητα της Αριστεράς και οι διεργασίες στην αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ

Στις "Σελίδες της Αριστεράς", που κυκλοφορούν ως ένθετο στην εφημερίδα "Αριστερά!", φύλλο 270, μπορείτε να διαβάσετε τις τοποθετήσεις των ομιλητών στην κεντρική εκδήλωση του Resistance Festival 2009, καθώς και τις όλες τις παρεμβάσεις από το ακροατήριο. Οι ομιλίες των Ν. Γαλάνη, Β. Χωραφά, Ε. Μπιτσάκη και Α. Αλαβάνου ανιχνεύουν κατευθύνσεις για την επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Αριστερά και για την αναγκαιότητα επιμονής προς μια πορεία ενωτική και αριστερή.
Τα υλικά της πολύωρης συζήτησης, την οποία παρακολούθησαν μέχρι τέλους με έκδηλο ενδιαφέρον και αγωνία για το μέλλον της Αριστεράς περισσότεροι από 1.000 άνθρωποι, έχουν αναρτηθεί και στην ιστοσελίδα της ΚΟΕ (www.koel.gr), στο τμήμα "Εφημερίδα Αριστερά".

Όχι όπως πριν!

Το αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα για την Αριστερά, και ειδικά για τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με κουκούλωμα και τακτικές που αποσκοπούν απλά στη διάσωση λίγων κοινοβουλευτικών εδρών. Αυτό δεν θα το επιτρέψει ο λαός του ΣΥΡΙΖΑ. Όταν, σε συνθήκες βαθιάς κρίσης αλλά και υποχώρησης του δικομματισμού, η Αριστερά καταγράφεται ως «μία από τα ίδια», πρέπει να αναρωτηθεί για τις αιτίες, και να αντιδράσει. Γρήγορα, αποφασιστικά, κι όχι σαν παρατηρητής ουδέτερος και ανίκανος να επηρεάσει τις εξελίξεις. Οι μέχρι τώρα ευκαιρίες στραγγαλίστηκαν από μικρότητες που δείχνουν έλλειψη συναίσθησης της ευθύνης. Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει και μπορεί να συνεχίσει να «αυθαδιάζει» – δηλαδή να οικοδομεί την ελπίδα για όσους δεν έχουν φωνή, να απειλεί το χρεοκοπημένο σημερινό σύστημα και τους δικομματικούς εκφραστές του. Για να επιτευχθεί αυτό, πρέπει όλοι όσοι νοιάζονται αυτή την προσπάθεια να φωνάξουν: Όχι όπως πριν! Πρέπει να αλλάξουν πολλά. Τώρα, όχι «μετά». Χρειάζεται σαφής πολιτική γραμμή αντιπαλέματος της καταστροφής που φέρνει η κρίση. Χρειάζεται συλλογική ηγεσία και δράση. Χρειάζεται ουσιαστική λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ, και εφαρμογή όλων των αποφάσεων. Όχι όπως πριν!
[από την εφημερίδα «Αριστερά!», φύλλο 269]

Αποσπάσματα από τη δήλωση του προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκου Αλαβάνου
«Οι δύσκολες αυτές μέρες είχαν και τη χρησιμότητά τους. Αναδείχθηκαν προβλήματα, δύσκολα αλλά επιλύσιμα, έξω από το ημίφως κομματικών γραφείων. Αναδύθηκε ένας ζωντανός διάλογος ανάμεσα στις φίλες και τους φίλους μας. Απελευθερώθηκε, έστω και με τη μορφή της οργής ή της διάθεσης για παραίτηση, ένα πανίσχυρο συναίσθημα αγάπης για το πρωτότυπο εγχείρημά μας.
Αυτό το συναίσθημα είναι η μεγάλη μας δύναμη. Γιατί δίπλα στη σύγχυση του σήμερα τρέφεται η ελπίδα του αύριο. Μπορούμε λοιπόν. Όλοι μαζί.
Μπορούμε γρήγορα να ανακτήσουμε την πολιτική πρωτοβουλία, που κάμφθηκε σοβαρά την προεκλογική περίοδο, ως η ουσιαστική, κινηματική, ριζοσπαστική δύναμη της αντιπολίτευσης απέναντι στη ΝΔ με προωθημένες προτάσεις και με πολιτικό σχέδιο έξω από τα όρια του δικομματισμού. Μπορούμε να αναζωπυρώσουμε τους δεσμούς εμπιστοσύνης με το μεγάλο δημοκρατικό ρεύμα της κοινωνίας που θέλει αλλαγή σε βάθος. Με τον κόσμο της φτώχειας, των υποβαθμισμένων συνοικιών, της ανεργίας, της αβεβαιότητας. (…)
Έχουμε προ πολλού φθάσει στο σημείο τομής. Κάθε καθυστέρηση ή αναβολή θα είναι αρνητικά καθοριστική. Συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, όπως το κόμμα μου ο Συνασπισμός, μπορούν πια να κατανοήσουν ότι η πρόκληση δεν είναι να ελέγχουν το σχήμα συνεργασίας, ή να το βλέπουν ως διαπραγμάτευση μηχανισμών αλλά να το εμπνέουν, να το πυροδοτούν, να γονιμοποιούν την κοινή δράση, να φέρνουν ιδέες, να φιλοξενούν τους ανθρώπους της διανόησης και της τέχνης, χωρίς τους οποίους είμαστε άνυδρο τοπίο.
Τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ έχουν πια το δικαίωμα να έχουν ρόλο και λόγο, να εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους, να βάζουν αυτοί τη σφραγίδα τους στις πολιτικές κατευθύνσεις και την εκλογή όχι αρχηγού, αλλά συλλογικής ηγεσίας. Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του φθινοπώρου είναι το σημείο δοκιμής για όλους μας. Και για μένα. Με τις μικρές μου δυνάμεις από σήμερα συμμετέχω σε αυτή τη προσπάθεια. Όχι μόνο ως Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας. Αλλά και ως μέλος του ΣΥΡΙΖΑ που διεκδικώ να έχω την κόκκινη κάρτα για να ψηφίσω στη Συνδιάσκεψη.»
[Αθήνα, 22/6/2009 - διαβάστε ολόκληρη την ανακοίνωση στην ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ]

Φεστιβάλ Resistance 2009

Μετά τη μεγάλη επιτυχία του περσινού φεστιβάλ -με τη συμμετοχή αγωνιστών και οργανώσεων από 22 χώρες και την παρουσία χιλιάδων ανθρώπων- η Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας (ΚΟΕ) διοργανώνει τη 2η Διεθνή Συνάντηση Κινημάτων Resistance 2009. Στις 26, 27, 28 Ιούνη στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και με κεντρικό σύνθημα «ή εμείς ή αυτοί».
Στο περιβάλλον της κρίσης, συζητάμε για τις εξεγέρσεις και τους αγώνες, το μοναδικό δρόμο για να σταματήσει η ολοκληρωτική επίθεση στους λαούς, τον εργαζόμενο κόσμο, τη φύση. Σε μια περίοδο που ο καπιταλισμός δε μπορεί να δώσει καμιά ελπίδα και προοπτική, η Αριστερά στην Ευρώπη ενώνεται, συντονίζει τα βήματά της, στέκεται αντίπαλος.
Τον Δεκέμβρη χιλιάδες νέοι άνθρωποι έδωσαν ένα ηχηρό μήνυμα αλλά και μια υπόσχεση: Οι ανάγκες μας θα βγουν στο προσκήνιο! Στο Resistance 2009 και για τρεις μέρες, ο κόσμος των κινημάτων οργανώνεται απέναντι στον κόσμο της βαρβαρότητας, του πολέμου, του κεφαλαίου. Στο φεστιβάλ θα συμμετέχουν αντιπροσωπείες από: Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία, Χώρα των Βάσκων, Πορτογαλία, Τουρκία, Αργεντινή, Αϊτή, Κούβα, Βενεζουέλα, Λίβανο, Παλαιστίνη, Βουλγαρία, Γεωργία, Ουκρανία κ.ά.

Αναλυτικά το πρόγραμμα δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα http://www.resistancefestival.gr

Αποτέλεσμα ευρωεκλογών - Συνέντευξη τύπου ΚΟΕ (11/6/2009)

Πραγματοποιήθηκε στις 11 Ιουνίου στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ συνέντευξη Τύπου της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδας (ΚΟΕ) με θέμα την αποτίμηση των αποτελεσμάτων των ευρωεκλογών. Στη Συνέντευξη Τύπου μίλησαν οι Ελένη Σωτηρίου, υποψήφια στη δεύτερη θέση του ευρωψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ, Ρούντι Ρινάλντι και Νίκος Γαλάνης, μέλη της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και στελέχη της ΚΟΕ. Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης (καθώς και σχετικό βίντεο) βρίσκεται στην κεντρική ιστοσελίδα της ΚΟΕ (www.koel.gr) και στην ακόλουθη διεύθυνση:
http://www.koel.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3287:-1162009&catid=25&Itemid=33

Δημοσιεύουμε εδώ τη δήλωση της Ελένης Σωτηρίου, με την οποία ξεκίνησε η συνέντευξη Τύπου:

«Θέλω καταρχήν να ευχαριστήσω όλους όσους υποστήριξαν το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ και όσους μας ψήφισαν. Θέλω να ευχαριστήσω τα μέλη και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τα μέλη, τα στελέχη και τους φίλους της ΚΟΕ που με στήριξαν και με στηρίζουν ακόμα.
Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών κρίνεται αρνητικό. Θα ήθελα να σημειώσω ότι σ' αυτές τις εκλογές δεν συζητήθηκε το κεντρικό πολιτικό ζήτημα της κρίσης, στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Και επίσης δεν συζητήθηκε το σύγχρονο αδιέξοδο της Ε.Ε. και του σχεδίου πολιτικής ενοποίησής της. Αυτές οι ευρωεκλογές στην ουσία ήταν το πρώτο μέρος μιας αντιπαράθεσης σε εθνικό επίπεδο. Ή, αν θέλετε, η εισαγωγή σε μια προεκλογική περίοδο που συνεχίζεται και εκτυλίσσεται καθημερινά.
Αυτά τα αναφέρω γιατί ακούγονται πολλά σχετικά με ευρωπαϊκά ή αντιευρωπαϊκά πρόσωπα, ευρωπαϊκούς ή αντιευρωπαϊκούς προσανατολισμούς κ.λπ. Κι επειδή στις μέρες μας η εικόνα είναι αυτή που έχει υποκαταστήσει την έννοια, και δυστυχώς και την πραγματικότητα, θα ήθελα να βάλω μερικά στοιχεία αυτής της πραγματικότητας:
Το πρώτο σημείο: Η Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας, από το 2004 υποστήριξε το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, γνωρίζοντας πολύ καλά και τα πολιτικά πρόσωπα και τις αντιφάσεις αυτού του ενωτικού εγχειρήματος, αλλά και του Συνασπισμού πιο συγκεκριμένα. Κάθε ενωτικό εγχείρημα έχει θετικό πρόσημο. Όταν προσδιορίζεται από την ανάγκη και όταν θέτει στόχους με σκοπό να υπηρετήσει τα συμφέροντα της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού. Εμείς σαν Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας, πιστεύαμε και πιστεύουμε ότι για να αλλάξουν τα πράγματα στη χώρα και στην κοινωνία, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να αλλάξουν τα πράγματα στην Αριστερά. Δεν θεωρήσαμε, ούτε θεωρούμε, ότι οι γενικές θέσεις και απόψεις μας είναι αυτές οι οποίες θα προταχθούν σ' ένα οποιοδήποτε ενωτικό εγχείρημα. Οι θέσεις μας κι οι απόψεις μας ήταν γνωστές από το 2004, και στην τότε ηγεσία του Συνασπισμού και στους βουλευτές του Συνασπισμού που εκλέχτηκαν το 2004 και στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ που αναδείχτηκε το 2007. Εμείς όμως σ' όλη αυτή τη διάρκεια της κοινής ενωτικής προσπάθειας, αυτού του εγχειρήματος, εκφραστήκαμε και εκφραζόμαστε με βάση τα συμφέροντα του ΣΥΡΙΖΑ. Το ίδιο κάναμε και σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου και ως ΚΟΕ αλλά και εγώ προσωπικά σαν υποψήφια. Έχουμε δηλώσει και είναι γνωστό, αλλά να το επαναλάβουμε, ότι σεβόμαστε απολύτως το πλαίσιο, τις διακηρύξεις, τις θέσεις του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Το δεύτερο σημείο: Η υποψηφιότητα της ΚΟΕ στο πρόσωπό μου χτυπήθηκε δημοσίως, χτυπήθηκε πάρα πολύ πριν την προεκλογική περίοδο, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου και δυστυχώς συνεχίζεται κάτι τέτοιο και σήμερα. Στην ουσία δεν χτυπιέται το πρόσωπό μου, χτυπιέται το ενωτικό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ. Η επίθεση αφορά το εγχείρημα γενικά της ριζοσπαστικής και ενωτικής αριστεράς. Και δυστυχώς θέλω να πω ότι σ' αυτή την επίθεση είναι, αντικειμενικά, μαζί συγκροτήματα, συντηρητικοί πολιτικοί παράγοντες, η ακροδεξιά, όπως και τμήμα ανθρώπων που αυτοανακηρύσσονται ανανεωτικοί και αριστεροί, ξεχνώντας ότι έκαναν χρόνια να ξεφύγουν από το 1,5% έχοντας φιλοευρωπαϊκές θέσεις ακόμα και σε ευνοϊκό περιβάλλον, όταν η Ευρώπη και το ευρωπαϊκό ιδεώδες είχε και μία αίγλη.
Τέλος, θεωρώ ότι πρέπει να σταματήσει ο εμφύλιος πόλεμος, ο οποίος υπάρχει μέσα στην Αριστερά, αν θέλει να λέγεται Αριστερά. Γιατί σε περιόδους κρίσης, το άμεσο, το καθοριστικό καθήκον που έχει η Αριστερά είναι να ενώσει τους εργαζόμενους, τους νέους και όλους όσους χτυπιούνται από την κρίση. Ενώνοντας πρώτη η ίδια τα τμήματά της, παρ' όλες τις διαφορές τους, οι οποίες είναι δευτερεύουσες μπροστά στην κρίση.»

Ρήξη με την "Ευρωπαϊκή Ένωση" της κρίσης

Το υπερκράτος των Βρυξελλών λειτουργεί σαν δόρυ αλλά και σαν ασπίδα του κεφαλαίου. Σαν δόρυ, γιατί από εκεί ξεκινούν οι πιο βαθιές και αντιδραστικές ρυθμίσεις. Σαν ασπίδα, γιατί είναι αυτό που αποκρούει τις όποιες αποφάσεις επιμέρους κρατών, που ξεφεύγουν (έστω στοιχειωδώς) από το νεοφιλελεύθερο πλαίσιο, κάτω από την πίεση μεγάλων κινημάτων. Μην ξεχνάμε ότι η Κομισιόν δεν είναι απλά διορισμένη από τις κυβερνήσεις, αλλά τόσο η ίδια όσο και ο συνολικός μηχανισμός των Βρυξελλών ελέγχονται απόλυτα από τους ευρωπαϊκούς πολυεθνικούς κολοσσούς. Κυριολεκτικά δεν υπάρχει οδηγία ή προδιαγραφή που να μην έχει βγει από τις σχετικές υπηρεσίες των πολυεθνικών ή έστω να μην έχει λάβει την έγκρισή τους. Χωρίς κανένα δημοκρατικό έλεγχο, και χωρίς την υποχρέωση να δίνουν λόγο σε κανέναν, παρά μόνο στα μεγάλα πολυκλαδικά μονοπώλια, οι επίτροποι της Κομισιόν σχεδιάζουν, επιβάλλουν και "επιτηρούν" την απόλυτη προσήλωση στο νεοφιλελευθερισμό. Διαδικασία που, δευτερογενώς αν θέλετε, μεταφράζεται σε μεγάλη υποβάθμιση, σε δορυφοροποίηση και σε ληστεία των χωρών της περιφέρειας από τις πολυεθνικές αλλά και από τις ίδιες τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές χώρες. Αυτός είναι ο πυρήνας της συγκρότησης της ΕΕ. Η αντίσταση στο νεοφιλελευθερισμό είναι αναπόσπαστα δεμένη με την προώθηση μιας γραμμής ρήξεων και ανατροπών με το πλαίσιο της ΕΕ. Πιο συγκεκριμένα:

1. Αντίσταση σε κάθε αντεργατική απόφαση ή οδηγία της ΕΕ. Μέσα σε κάθε εργασιακό χώρο αποκάλυψη του ρόλου της ΕΕ και των συνεπειών που παράγει, σε σύνδεση φυσικά με την πολιτική της κυβέρνησης. Γενικότερα επιβάλλεται η στοχοποίηση της ΕΕ. Είναι κρίσιμη η αποδόμηση του φωτοστέφανου που έχουν φτιάξει για την ΕΕ οι αστικές δυνάμεις (και στη χώρα μας) και η αποκάλυψη της ΕΕ σαν μιας λυκοσυμμαχίας του κεφαλαίου ενάντια στη ζωντανή εργασία. Σήμερα αυτό είναι πιο μαχητό και πιο κοντινό στη μέση συνείδηση, ειδικά μέσα στους αγωνιζόμενους ανθρώπους.
2. Η στοχοποίηση της ΕΕ οφείλει να βρίσκεται σε οργανική και άμεση σύνδεση με την καταγγελία της πολιτικής των κυβερνήσεων και του δικομματισμού. Οι κυβερνήσεις αποδεικνύονται καθημερινά μαριονέτες των Βρυξελών και του χρηματιστικού κεφαλαίου. Παράλληλα, είναι ο μεγάλος συνασπισμός κεντροαριστεράς και κεντροδεξιάς, που έχει χτίσει και κυβερνά αυτήν την αποκρουστική, αντεργατική και αντιλαϊκή ΕΕ. Πρέπει να κινηθούμε με την αντίληψη ότι η πολιτική κοινωνικής ασφυξίας, είτε της ΕΕ συνολικά είτε των κυβερνήσεων σε κάθε χώρα, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την κρίση. Ή θα διαλύσει τις κοινωνίες ή κάτω από μεγάλους αγώνες θα ανατραπεί.
3. Η αντιμετώπιση της αντεργατικής λαίλαπας συνδέεται άρρηκτα με την κατάργηση του διαβόητου Συμφώνου Σταθερότητας. Είναι ο βασικός θεσμικός πυλώνας του νεοφιλελευθερισμού. Είναι τρομερή πρόκληση αυτό να παραβιάζεται όταν πρόκειται για τις τράπεζες, ενώ είναι απαραβίαστο όταν πρόκειται για την επιβίωση εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων. Γι’ αυτό η κατεύθυνση που προωθείται από τη σοσιαλδημοκρατία αλλά και από το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) για αλλαγή του Συμφώνου δεν είναι σωστή. Η προτασιολογία ("τι θα το αντικαταστήσει;") υπονομεύει την ανάγκη αποφασιστικής πάλης για την κατάργησή του. Οι λαοί αντιπαλεύουν την κρίση, δεν ψάχνουν "φιλικά με το σύστημα" αντίδοτα στην καπιταλιστική κρίση.

Ο αντιμεταρρυθμιτισμός, λυδία λίθος
Μέσα στους αγωνιζόμενους ανθρώπους θα γίνεται όλο και περισσότερο συνείδηση ότι ο νεοφιλελεύθερος, αντεργατικός και ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας της ΕΕ δεν μεταρρυθμίζεται, δεν τροποποιείται από εσωτερικές θεσμικές παρεμβάσεις στη δομή του. Μόνον ανατρέπεται. Μια "άλλη Ευρώπη", ανεξάρτητα από τον τρόπο με τον οποίο μπορεί αυτή να προκύψει, είναι σαφές ότι δια της μεταρρύθμισης της ΕΕ δεν πρόκειται να προκύψει. Αυτό πρέπει σήμερα να ζυμώνεται στον κόσμο του κινήματος – κι ας μείνει προς διερεύνηση και δοκιμασία μέσα στους κόλπους του κινήματος το αν οι μεγάλες αγωνιστικές διαδρομές προς μια "άλλη Ευρώπη" θα εξελιχθούν ισόμετρα και αναλογικά παντού ή αν θα καθοριστούν από την αρχή της ανισομετρίας (απόλυτο νόμο του καπιταλισμού κατά τον Λένιν, που κατά τη γνώμη μας γίνεται πιο επίκαιρος όσο πιο στυγνός γίνεται ο ιμπεριαλισμός μέσα στην κρίση αλλά και επαληθεύεται από τις εξελίξεις πχ στη Λατινική Αμερική).

[αναδημοσίευση από την εφημερίδα «Αριστερά!», φύλλο 262]

Κυριακή 22/2: Ο Ελαιώνας μας καλεί

Την Κυριακή 22 Φεβρουαρίου, στις 11 το πρωί, συναντιόμαστε όλοι και όλες στον Ελαιώνα. Είναι πολύ κρίσιμη στιγμή για την οριστικά νικηφόρα έκβαση αυτού του δίκαιου και μεγάλου αγώνα, και κανείς/καμιά δεν περισσεύει!
Ραντεβού στις 11 το πρωί στο σταθμό μετρό Κεραμεικός - από εκεί θα πορευτούμε προς το μάτι του κυκλώνα... εκεί που χτίζουν... και θα καθαρίσουμε το χώρο, αλλά επίσης θα φυτέψουμε κι άλλα δέντρα.
Στη συνέχεια, γύρω στις 1.30 το μεσημέρι, θα συγκεντρωθούμε στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο, για να κουβεντιάσουμε, να ενημερωθούμε, αλλά και να φάμε και να πιούμε - αποκριάτικες στολές δεκτές!
Όλοι και όλες μαζί μπορούμε να σταματήσουμε τους μπετοφρενείς και να διεκδικήσουμε οξυγόνο για εμάς και τα παιδιά μας.
Ας στηρίξουμε τον κρίσιμο για την ποιότητα της ζωής όλων μας αγώνα της Επιτροπής Πολιτών για τη Διάσωση του Ελαιώνα!

Παρασκευή 20/2, 7 μμ: Εκδήλωση της ΚΟΕ και στην Πετρούπολη!

Η Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας σας προσκαλεί στην εκδήλωση που διοργανώνει στην Πετρούπολη για την Εξέγερση του Δεκέμβρη: την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 22 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ στις 7 το απόγευμα, στο Στέκι Νεολαίας UTOPIA - οδός Κ. Βάρναλη 75 (είσοδος) και Πετρουπόλεως, 1ος όροφος.
Θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ "Δεκέμβρης 2008: Οι μέρες του Αλέξη, παράθυρο στο μέλλον" και θα ακολουθήσει συζήτηση.

Παρασκευή 13/2, 7μμ: Εκδήλωση της ΚΟΕ Περιστερίου στο Μπουρνάζι

Την Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου, στις 7 το απόγευμα, η ΚΟΕ πραγματοποιεί εκδήλωση στο Περιστέρι με θέμα την Εξέγερση του Δεκέμβρη.
Θα προβληθεί το νέο DVD "Δεκέμβρης 2008: Οι μέρες του Αλέξη, παράθυρο στο μέλλον", το οποίο με ρεπορτάζ, συνεντεύξεις και πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό επιχειρεί να αναδείξει τις πτυχές της εξέγερσης που συντάραξε την Ελλάδα. Θα ακολουθήσει συζήτηση (και γλέντι!)

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα του "Συλλόγου για το Μπουρνάζι", στην οδό Λέρου 15, κοντά στην παλιά πλατεία Μπουρναζίου (βλ. χάρτη).